ای درس های سَرسَری
ای درد های بی بی تن تراز وطن
با قدوم تو سرکشی جاویدان های ایستاده
ونیلوفرها شبیه زیتون ها نجابت سالهای آرکئیک!
دختران بابلی
بر سپیدی اندام های مبتلا به رنگ
عینی ترین شاهد
زیر آوارهای هزاره های سرزمین های بی سرباز
دارای سکندر
و سیصدمین بازسرایی
روی سرهای تو سربازهای سرفراز
پوکی جمجمه های بی چشم
تاریخی که ما را نوشت
نوشت
تاریخ حادثه های بزرگ می خواهد دختران بابلی
پس زندگی کن و صبور باش
دارا ی معشوقه
مصالحه
معامله
معشوق بزرگ!
صلح را به یاد و یاد را به ورق ها و ورق ها را به دست های
آ
و
ا
رمی شویم
تاریخ
تازی/خ
تاتاری/خ
تا/ریخت تو از مد می افتاد
این ورق های باطله بر کجای این شب تیره
آویز بر مخروبه ها تل ها تپه ها
متروک در ترک های تردید
این افتخار
این اشتهار
این افتخارِاشتهار این اشتهار ِافتخار این.....
ای زاگرس چروکیده
ای بَلیط های سیمره کلماکره کرفتو
چندهزارسال در تاریک روشن غارها
خراش تنهایی این قوم به حج رفته را خسته را
تا انهدام پرسپکتیواین پیکرک های .... پیکرک های.... پیکرک های.....
در رنج در تمام این سرِ/زمین ، آن سرِ/زمین؟ یا کدام سر/ِزمین؟
وپنج هزارسال یا ده هزارسال یا هفده هزارسال من از تو بی تو ترم
دختران بابلی
گیرم که صد سال مُندرس تر
این استخوان های جنینی نه به آفتاب رو دارد
نه به سبوهای شکسته
ونه این تدفین ها، آئین های مقدس اند
شهر می سوز...سوخت دختران بابلی
و این دایره ها بخشی از درس های هندسه اند
اما
بزرگ که باشد دیگر چه فرق می کند کورش کبیر
یا اسکندرکبیر!
خواب/م/ت گرفته کنار هِرودوت و بیهقی
خشت ها را به زیر سر می گذارم
واین پرده های پلک را می پوشانم
فردا
تاریخ از خواب بیدار خواهد شد
بزرگ خواهد شد
وبه خاک سپرده خواهد شد
تا دوباره
از خواب بیدار.....
نوراله لک
مهر88
