شعر خوبي خواندم. و يک جوري با بقيه کارات فرق داشت. همين فرق هم ميتواند سويه اي منفي داشسته باشد وهم مثبت . که من ميگم مثبت. اما مساله ي زبان و اون استفاده ي از کلمات ماز و راز و باز و امثالهم (جنس استفاده مهم است نه خود کلمات) که به نظر در اين کار خوب استفاده کردي ميتونه نشون بده يکي مثل تو ميتونه شعر بگه. و حرف اصلي در اين قرن بر همين توانستن است. اما استفاده از کلماتي که عمدتا به نقد و نظر ادبي تعلق دارند و به ادبيات وهنر نگاه مي کنن مثل راوي و پانتوميم و غيره وقتي وارد شعر مي شوند در خوانش شعر و متن دفع زيادي از خود نشان مي دهند استفاده از اين کلمات خيلي حساسيت برانگيز است..